MINDSHIFTCHALLENGE: VEGAN ETEN VOOR EEN WEEK

Een hele week vegan eten. Een challenge waar ik zoveel weerstand bij voelde. Weerstand die ik mocht onderzoeken. Weerstand omdat als het eten betreft, ik gevoelig ben.

Eetstoornis

Door onder andere een eetstoornis, maar ook omdat ik, áls ik nare DM’s krijg op Instagram, dit alleen is wanneer ik eten deel. Vlees, kip of vis. 

Reacties gevuld met waarom ik dat niet zou moeten eten of gewoonweg de opmerking, “Ik snap niet dat je dat nog eet en dat je jezelf in de spiegel aan kunt kijken.” Het grenst aan het activistische. Ik drink nog liever hele dagen cola en laat dat zien dan dat ik op een foto deel dat ik een biefstuk eet. 

Weerstand is er om ‘aangekeken’ te worden, dus deze challenge ging ik doen. Totaal onvoorbereid begon ik aan deze week. Vrijwel al het broodbeleg (JA, IK EET BROOD) was niet vegan, zelfs de pesto die ik automatisch pakte omdat ik ervan overtuigd was dat alle pesto vegan is. 

Fout.

Goed, er moest meer voorbereid worden.

Is brood vegan?

Een van de eerste vragen die ik op Google intypte was deze: “Is brood vegan?” (en direct daarna “Eet je honing in een plantaardige leefstijl”).
Ik dacht: “Daar zit vast melk in of eieren” maar ik had het mis. Goddank, ik kan een boterham eten.

Die middag ging ik boodschappen halen.

Vegan pesto

Etiketten lezen. Eerlijk? In zoveel meer voedingsmiddelen zitten dierlijke producten. Ook waarvan ik het niet had verwacht.

Zoals pesto. Ik vond 1 (!) pesto in de AH die vegan was. 

Na een rondje vleesvervangers besloot ik daar ver weg van te blijven. Daar zit troep in (niet in alle, maar wel in veel). Van zwarte bonen kun je burgers maken en wanneer ik meer de focus op groenten leg, dan komt het vast wel goed, zo redeneerde ik.

Vegan conclusie

Ik zal je niet vermoeien met wat ik die week gegeten heb (hier volgt later nog een video over) maar ik zal je wel vertellen wat me mee- en ook tegenviel en natuurlijk wat de conclusie is. Niet geheel onbelangrijk. 

Wat me tegenviel, laat ik positief eindigen, was dat het wat ingewikkelder is om ‘snel’ te eten. Wanneer ik onderweg ben, neem ik vaak een boterham mee met een plakje kaas, tomaat, sla, ui, komkommer en daar heb ik dan genoeg aan. Misschien nog een peer (ben niet heel gek van appel) on the go en dat is het. 

Omdat ik het niet wil vervangen met chemische namaak-zooi (mijn woorden, mijn mening) die vol zit met ingrediënten die ik niet uit kan spreken, werd ik gedwongen om creatiever te zijn (met mijn broodbeleg). Wat direct weer een voordeel was van deze week want ik ging op een andere manier naar mijn voeding kijken.

Vlees, een smaakmaker?

Een ander nadeel vond ik dat vlees toch een smaakmaker is (there I said it) en dat ik veel gerechten die ik zelf maakte, maar ook in een restaurant at, zeer flauw vond. Ook hierin zit de les: be more creative. Olijvengehakt met stukjes zongedroogde tomaatjes en veel knoflook helpen (zo weet ik inmiddels) een gerecht meer smaak te geven.

Weet je, ik kan je blijven vermoeien met voor- en nadelen, maar de conclusie voor mij was eigenlijk heel positief. Ik vond het leuk om weer creatief in mijn keuken te staan, nieuwe recepten te proberen en heb het vlees totaal niet gemist. 

Wat ik wel gemist heb is kaas. Ik ben dol op kaas en vond mijn wrap zonder kaas naakt. Mijn taco (een paar dagen laten) zonder kaas; verdrietig, om maar te zwijgen over mijn tosti zonder kaas. Lees pesto, uien en komkommer. 

Maar…

Als we naar de bio-industrie kijken en de manier waarop we met dieren omgaan, ben ik het met de vele DM’s eens die ik mocht ontvangen: dit kan niet langer. Als ik kijk naar hoe de maatschappij is ingericht, dat kilo knallers voor veel mensen wél te betalen zijn, hebben we nog een lange weg te gaan.

Ik heb de hele week mijn hoofd zitten breken hoe we dit kunnen ‘oplossen’. Niet dat iemand mij dit vroeg overigens. Ik heb dus nog wat vragen die ik de komende weken ga onderzoeken (deel 2 volgt).

Bestaat er wel ‘goed’ vlees?

Wordt de koe die zijn hele leven in een fijne wei heeft gestaan in hetzelfde slachthuis geslacht waardoor het woord ‘goed’ niet langer van toepassing is? Is er een manier waarop we ‘humaan’ kunnen slachten?

Hebben we als mensen vlees nodig?

Het ene wetenschappelijke artikel spreek het andere wetenschappelijke artikel tegen waardoor ik door de plantaardige bomen het eetbos niet meer kon vinden. 

Mijn conclusie

Ik wil dit blogartikel eindigen met een vraag en daar direct vanuit mezelf antwoord op geven. Hoe kan het dat er zoveel informatie te vinden is, van experts/artsen en voedingswetenschappers, die zo tegenstrijdig is? Je creëert dus op deze manier ‘kampen’ die gaan staan (en ook vechten) voor hun waarheid, terwijl ik denk dat de waarheid in het midden ligt. 

Bij jezelf. Intuïtief eten.

Jij eet als geen ander wat jij nodig hebt dus laten we onze eigen leefstijl invullen zoals we dat zelf voelen. We hoeven de ander niet te overtuigen, dat stuit alleen maar op protest. Informeer, niet beleer!

En ja, ik vind ook dat er iets moet gebeuren. Daarom eten wij geen kiloknallers en proberen we, zeker na deze vegan week, meer vegan te koken, biologisch vlees bij de boer te kopen én de ‘vegan voor een week’ houden we er maandelijks in.

Zo draag ik op mijn eigen manier, eentje die bij mij past, bij aan het grote probleem dat er ligt in Nederland. Want dat er een probleem ligt, daar zijn we het allemaal over eens. Toch?