“Donkeys are the most misunderstood animals around the world”. Ze zijn namelijk niet dom en trappen niet (hallo ‘ezeltje-strekje’). Althans niet naar achter.
Ze zijn intuïtief, slim en moedig. Bestand tegen extreme klimatologische omstandigheden en autonoom.
Dat laatste is wat ik van ze leer als heus ezelwuuf.
Zij gaan niet ‘aan’ van de energie die je bij je draagt (die ze wel lezen), maar lezen liever je ziel. Met welke innerlijke houding ik ook in die stal sta?
Zij conformeren zich niet aan deze energie. Ze passen zich niet aan. Pleasen niet. Wij, de mens, doen dat wel. Te vaak.
Voelen wat de ander van ons nodig heeft om dat vervolgens te geven.
Zie mij. Hoor mij. Vind mij aardig. Mag ik erbij.
De ezel geeft daar geen biet om.
‘Dit is wie ik ben’, zegt hij met zijn energie.
Met de intentie je in zijn hart te sluiten en duizend knuffels te geven, maar hij vindt het ook oké als dat niet gebeurt.
De kameleon die ik geleerd had te zijn, kwam hier tot rust en mocht kleur bekennen.
Ik vind dat we van de ezels kunnen leren als mensen;
✔️Hoe ze samenleven en elkaar accepteren voor wie ze zijn.
(toegeven, ze happen of schoppen weleens naar elkaar, maar zijn zeker niet haatdragend)
✔️ Hoe ze (bij) zichzelf blijven, hóe de ander zich ook voelt.
(waardoor je zelf direct “zakt” in wat je voelt en het niet projecteert op de ander of jezelf ‘kneedt’ tot hetgeen de ander nodig heeft).
✔️ Hoe ze volledig vertrouwen op wat ze lezen in de ander (en daar naar handelen). Zonder twijfel.
(ezels zijn expert in lezen van lichaamstaal en zien de geringste spierspanning van de andere ezel maar ook de mens)
✔️ Hoe eigenzinnig ze zijn.
(een ezel doet niets wat hij niet leuk vindt en JA soms moeten wij dingen doen die we niet leuk vinden. I hear you, maar soms is die weegschaal wel erg uit balans)
✔️ Hoe ze in het hier en nu leven. Geen druk, geen haast.
Alex zegt altijd: “Je stinkt een uur in de wind als je thuis komt, maar je ogen stralen,” en dat komt oprecht door wat de ezels me leren.
Be like a donkey.
Leuke ezeltip is dit boek!
