Het begrip spiritualiteit zit muurvast in een hokje gepropt.
Althans zo voel ik het, hè?
Niet in een functioneel hokje zoals we die ook hebben. Neen.
We identificeren ons er steeds meer mee.
Dezelfde woorden.
Dezelfde daden.
Dezelfde rituelen.
Vaak op basis van eerder ontdekte wijsheid van anderen. En dat terwijl alles al in onszelf zit.
Als we er maar eens naar luisterden.
Als we maar eens onze monden dicht hielden.
Als we maar eens stopten met delen, met praten, met doen. Als we maar eens die camera naar binnen draaiden.
Ik ben spiritueel.
Nee. Dat ben je niet. (Mijn mening hè).
Je begeeft je op jouw pad, maakt daarbij de keuzes die jij maakt en kunt maken door de privileges die we hebben in dit leven.
Jij bent jij.
Wat je doet is wat je doet.
Wat je voelt is wat je voelt.
Wie je bent is wie je bent.
Het loslaten van hokjes geeft je rust, ruimte en vrijheid.
Het hokjes denken heeft mi grote invloed op hoe jij naar de wereld kijkt.
Binnen een hokje zijn er namelijk regels, oordelen en grenzen die voelbaar zijn.
Waartegen je keihard je hoofd stoot.
Ons ware potentieel, uniek in hoe we zijn, loopt tegen muren op.
Identificeer jezelf niet met je bedrijf, spiritualiteit of gebeurtenissen.
Wat jij doet en wat jij voelt is namelijk niet wie jij bent.
Hoe denk jij hierover?
