Vooral als jij, net als ik (Wendy), een innerlijke Pusher ‘in je bus hebt zitten’, dan wil je nog weleens doorschieten in de ‘overdrive’. Vooral als je iets leuk vindt of als jouw innerlijke criticus meent dat je moet presteren om goed genoeg te zijn.
Als je te lang je Pusher aan je stuur laat zitten, dan draai je vooral op wilskracht. En wilskracht maakt vaak gebruik van geleende energie. Dat wil zeggen dat het lijkt alsof je heel veel energie hebt, maar ondertussen heb je geen contact meer met je gevoel en je lichaam wilt eigenlijk zeggen: “Neem even rust, laad even op”.
Je bent op dat moment dus roofbouw aan het plegen op jezelf. Dat is af en toe echt niet zo erg, maar je zult wel merken dat je dan naderhand vaak een soort ‘crashmoment’ hebt.
Ik noem dat altijd een ‘intervalleven’. Hoge pieken, diepe dalen als het gaat om energie.
Inmiddels heb ik na heel veel vallen en opstaan, geleerd hoe ik een ‘stabiel hoog energieniveau’ bereik en houd.
Gaat dat dan altijd goed?
Nee. Soms schiet ik ook te lang door naar de overdrive en dan voel ik al wel… “Dit gaat niet goed”. Ik moet even iets anders doen. Ontspannen, lekker in de tuin bezig, wandelen… Maar soms negeer ik ‘dat stemmetje’ omdat mijn innerlijke Pusher me verleidt door te gaan, want ik ben ‘o-zo-lekker-bezig’.
Misschien ken je het woord ‘overexcitability‘ wel. Ik zeg weleens vaker: het is dan net alsof ik op de kermis ben en in alle attracties tegelijk zit.
Ik heb het stemmetje dat tegen me zei: ‘neem rust, doe even wat anders’ genegeerd en gisteren kwam de man met de hamer (die ik best knap vind en een beetje té gespierd zoals Thor, maar dat terzijde).
Mijn hoofd werd niet stil. Dat bleef maar doorgaan. Dat was het moment dat ik wist, dat ik echt even pas op de plaats moest maken…
Hoe ik dat deed, vertel ik je in deze podcast.
Luister hier naar de podcast
Mindshiftersmethode: Voice Dialogue cursus
