Een ‘NEE’ ontvangen is lastig. Opbouwende kritiek ook. Het doet iets met ons. Het voedt het gevoel dat we niet goed genoeg zijn, een basisangst voor velen. Niet goed genoeg zijn boort weer in het “ze vinden me niet aardig” en dat stamt uit de angst om er niet bij te horen want van oudsher gevaar betekende en geen bescherming van de groep.
Vanochtend had ik daar een mooi gesprek over met een collega. Jandino zei namelijk laatste in een masterclass die ik volgde van hem en Humberto Tan: “leer NEE’s ontvangen. Leer omgaan met tegenslag want daar leer je het meest van. Je hebt uiteindelijk maar 1 JA nodig.”
Ik kon ook slecht tegen kritiek. Stond gelijk op de spreekwoordelijke barricades om iemand van repliek te dienen. Wat dacht iemand wel niet? Wat me geholpen heeft was om feedback vragen. Zakelijk. Aan klanten. Wat kan er verbeterd worden in mijn dienstverlening? Waar zien ze groei? Waar ben ik van waarde? In eerste instantie niet altijd leuk om te horen, maar uiteindelijk waardevol omdat je jezelf niet kunt ontwikkelen in je vak wanneer er geen verbeterpunten zijn.
Zijn mijn foto’s niet goed genoeg? Dan leer ik en zorg ik dat ze beter worden. Zijn mijn teksten niet goed genoeg? Dan leer ik en zorg ik dat ze beter worden. Ik verdiep me in de materie, geef me even en dan kom ik terug. Beter dan ooit. Wij zijn zelf verantwoordelijk voor ons (zakelijk) succes. Wij moeten het waar maken.
Het ontvangen van opbouwende feedback zie ik inmiddels als een onderdeel van mijn zakelijk pad. “Perfectie is zo 2020” riep ik laatst en alhoewel het als grapje bedoeld was (als recovering perfectionist) meende ik het wel. Perfectie is achterhaald, laten we lekker in de modder spelen.
